Via Beijing naar huis

Die laatste week op Palawan was een heerlijk toetje. Maar het wordt tijd om weer aan de terugreis te beginnen. Toen we in november onze reis boekten, hebben we gekozen voor een vlucht met een tussenstop van 20 uur in Beijing. Dagje China, altijd leuk.
Onze Tafelkring-vriend Jan Willem is er kind aan huis. Hij heeft ons een aardig hotelletje op loopafstand van het centrum geadviseerd: het Jade Garden Hotel. Met een beetje geluk hebben we nog een deel van de middag plus de hele avond tijd om wat highlights mee te pikken.
Wat me gelijk opvalt in China is hoe efficiënt alles georganiseerd is in vergelijking met de Filippijnen. Tijdens een tussenstop in Xiamen (een provinciestadje met slechts 3,5 mln inwoners) krijgen we snel en zonder moeite een dagvisum voor geheel China. Een stel Franse mede-passagiers wil een driedaags visum, maar dat lukt met geen mogelijkheid. Past blijkbaar niet in het systeem. Vanaf Beijing Capital International Airport is het ruim een uur rijden naar het centrum van Beijing. Welk woord is van toepassing op deze stad met 23 miljoen inwoners? Immens? Gigantisch? Megalomaan? Overweldigend? Voor de Olympics van 2008 zijn er letterlijk miljarden gespendeerd om dit het visitekaartje van de Volksrepubliek te maken. Voor architecten en Huge Building-freaks moet dit een soort walhalla zijn. En overduidelijk heel planmatig opgezet, want de stad ademt heel veel ruimte. Het doet ons Berlijn-achtig aan.
Het is maar goed dat we thuis een printje gemaakt hebben van onze reservering, want Engels spreken ze hier niet. Nou ja, mijn chinees is ook niet best. De taxi brengt ons foutloos naar het hotel. We checken in en treffen een prima hotelkamer aan. Thx JW! Het is al een uur of 5, dus we haasten ons het centrum in. Kunnen we nog wat foto's bij daglicht maken. Helaas is de Verboden Stad (eigenlijk het keizerlijk paleis) al gesloten. De ambtenaren gaan hier vroeg op stok. In de parken eromheen kunnen we nog wel terecht. Het Ministerie van Ronkende Titels heeft prima werk geleverd: het Paviljoen van de Culturele Rijkdom, de Poort van de Hemelse Vrede, het paleis van de Rust en het Lange Leven en ga zo maar door. Opeens staan we bij grootste plein ter wereld: het beroemde Tian'anmen (Plein van de Hemelse Vrede). Hier is geschiedenis geschreven. Mao (nog altijd prominent aanwezig) riep hier in 1949 de Volksrepubliek uit, hier werd het startsein tot de bloedige Culturele Revolutie gegeven en alweer ruim 25 jaar geleden werd hier de prile Pekingse Lente met grof militair geweld neergeslagen. Kortom: een uitstekende plek voor een selfie.
Echt warm wil het vandaag niet worden, dus we gaan maar eens op zoek naar…. precies: de chinees. Hoe we ook ons best doen, we zien nergens een restaurant met de ons bekende namen als "de Grote Muur" of "de Gouden Lotus" (dáár zou dat ministerie nog eens werk van moeten maken). Wel kun je hier op straat terecht voor lokale specialiteiten, zoals gefrituurde duizendpoten, gebakken vogelspin en geroosterde zijderupsen. Echt waar, kom de foto's maar bekijken. Alhoewel het er zeer smakelijk uitziet, nemen we toch maar het restaurant schuin tegenover het hotel. We zijn er de enige gasten, maar desondanks smaakt het eten er goed. En het bier ook trouwens. Ik heb maar niet op het etiket gekeken welke ingrediënten ze daarvoor gebruiken.
Na een goede nacht smaakt het ontbijtbuffet ons prima. En het cliché blijkt waar: het gonst van de slurp- en burp-geluiden om ons heen. En hoorde ik Jacq nu een windje laten?
Een taxichauffeur die van ons het woord "airport" leert (hij doet het met gebarentaal), brengt ons weer waar we zijn moeten. We drinken nog een laatste kop koffie en gaan aan boord van de KLM Boeing. Nee zeg, wát een zaligheid! Zéker 3 cm beenruimte! Een gezellig praatje in het Nederlands! Er ligt een verse Volkskrant! We voelen ons al bijna thuis, al duurt het nog een uur of 9.
Op Schiphol is alles weer als vanouds: lekker zonnig en fris weertje, tiki-taka langs de bagageband en de douane, de NS rijdt niet en de tramconducteur gooit de deur voor onze neus dicht.
Heerlijk om weer thuis te zijn!

Blogtechnisch gezien was dit het dan weer. Dank voor de belangstelling en reacties zijn nog altijd welkom. Kom gerust eens langs om de foto's te bekijken. Zonder de foto's kan trouwens ook.